Akkoortje 10

Zomervakantie.

De laatste column voor de zomerstop. Sommigen van ons zijn met voorbereidingen voor een
reis bezig, sommigen zijn al op pad en anderen blijven de hele zomer thuis. Toch heeft
iedereen het over de zomervakantie. De zomervakantie komt er weer aan, tenminste als je alle
reclames moet geloven. Er wordt ook druk geadverteerd met welke boeken je mee moet
nemen in die zomervakantie. Een bekende uitgeverij heeft dit jaar als slogan: Een zomer vol
lezen en het CPNB (Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek) voert samen
met een reisorganisatie de leus: Vakantie begint met boeken! Allemaal leuk bedacht, maar
daarop doordenkend, vraag je je toch af hoe het nu werkelijk zit. Heb je vakantie om nieuwe
verhalen tot je te nemen of ga je juist op weg om nieuwe verhalen te kunnen meebrengen? Dat
laatste is met de komst van smartphone en social media een uitdaging geworden, maar dat
terzijde.
Zingen is ook een vorm van verhalen vertellen. Soms zijn we zo bezig met het vinden van de
juiste tonen, het ritme van een het lied en/of harder of zachter zingen dat we haast zouden
vergeten dat we een verhaal aan het vertellen zijn. De ene keer willen we de luisteraar ervan
overtuigen dat je een ‘beter leven’ hebt als je muziek in je leven brengt: Wer sich die Musik
erkiest. De andere keer brengen we een ode aan de zomer, Sumer is icumen in of brengen we
een ode aan het afscheid. Zingt Paul Simon dat er wel vijftig manieren zijn om je geliefde te
verlaten, wij houden het simpel: Ik seg adiu. Soms heeft een lied een tekst over
saamhorigheid, iets dat versterkt wordt als het ook nog in een voetbalstadion wordt gezongen:
You’ll never walk alone. Zo heeft elk lied iets te zeggen, een eigen verhaal, ook al is de tekst
een onzintekst of een vertelling in een taal die je noch spreekt noch verstaat. Gelukkig vertelt
Janneke ons altijd waar het lied over gaat en kunnen we het idee achter het lied toch proberen
over te brengen.
In deze column leggen we een liefdestekst onder het vergrootglas. Welk gevoel willen we
overbrengen is altijd de kernvraag? De keuze is gevallen op een hoopgevende tekst in deze,
we kunnen gerust zeggen, roerige tijden: I wish you love. Dit lied opent onze harten en laat
ons een prachtige liefdesverhaal voordragen. Het is alsof we een liefdesbrief voorlezen, uh,
zingen. Wie smelt er niet als er voor je wordt gezongen:

Ik wens je in het voorjaar lijsters die je hart met liedjes vullen. Daarna wens ik je een zoen
toe en bovenal liefde. Ik wens je in de zomer veel schaduw van bladeren waarin je heerlijk

koele limonade kunt drinken. Daarnaast wens ik je, nog meer dan rijkdom, gezondheid toe.
Ondanks mijn gebroken hart geef ik toe dat wij nooit bij elkaar kunnen zijn, dus laat ik je los.
Ik wens je een plek om te schuilen voor de storm met een gezellig haardvuur dat je warm
houdt. Maar vooral, als het sneeuwt, wens ik je liefde.

Wat mooi kan liefde zijn en wat heerlijk om dit te mogen zingen. Zangers zijn net zo goed
storytellers als mensen die verhalen vertellen. Wij willen als koor toch ook onze luisteraars,
virtuele luisteraars, niet alleen beroeren met mooie klanken, maar ook met een verhaal?
Wij als column-schrijvers wensen jullie allemaal een fijne ‘zomervakantie’ toe met de belofte
daarna weer vrolijk verder te schrijven! Welk verhaal over ons koor neem jij mee op
vakantie?